Bijna een jaar geleden begonnen mijn vismaat Nick en ik aan een van de meest intense vissessie die we ooit hebben beleefd. Nu, terugblikkend op dat avontuur, beseffen we pas echt hoe bijzonder het was. Na talloze sessies op betaalwateren, waarin we regelmatig succes boekten, besloten we dat het tijd was voor iets anders. Iets buiten onze comfortzone, iets wat ons zou uitdagen. Tijdens een gezellige avond na een succesvolle sessie op een betaalwater brainstormden we over een nieuw avontuur. Al snel kwamen de Randmeren ter sprake, uitgestrekte wateren, bekend om hun grilligheid en lage vangstkansen. Precies wat we zochten. Geen gemakkelijke vangsten, maar pure karpervisserij.
We besloten het groots aan te pakken. Geen kantvisserij deze keer maar met een karperboot, gehuurd bij Carpsucces. Zo konden we mobiel blijven en flexibel inspelen op de omstandigheden. De datum werd geprikt: half juli 2024. Dat gaf ons ruim acht maanden om ons tot in de puntjes voor te bereiden.
Voorbereiding is alles
De Randmeren zijn immens en zonder kennis van zaken raak je er al snel verdwaald. Ik besloot systematisch te werk te gaan. Een document op de computer werd mijn digitale logboek, waarin ik alle vragen verzamelde die in me opkwamen: welk aas, welke stekken, hoe zit het met wier, windrichtingen, dieptes? En wat als het hard waait? Dankzij mijn netwerk in de karperwereld kreeg ik via Berry van Baitstar waardevolle tips van vissers met ervaring op dit water. Tijdens de beurs van Carp Den Bosch kwamen ze speciaal langs om kennis te delen. Alles werd genoteerd en zorgvuldig bestudeerd. Elke tip, hoe klein ook, kon het verschil maken.
De grote dag
Eindelijk was het zover. De auto zat propvol met hengels, camera-uitrusting, 50 kilo boilies van Hak Baits, 40 kilo tijgernoten van Pure Particle en nog veel meer zooi. Jullie weten zelf wel wat er allemaal mee gaat op een sessie… Na een tussenstop bij Kamera Express voor wat extra cameraspullen kwamen we aan bij de haven waar de boot lag. Alles moest met een karretje naar de boot worden gebracht, wat meerdere keren heen en weer rijden betekende. Na een korte uitleg over de boot, de tankpunten en veiligheidsinstructies, voeren we het ruime sop op.
Zodra je op het water bent, voel je pas echt hoe klein je bent op dit immense water. We besloten onze eerste nacht door te brengen op een stek waar volgens onze informatie recent nog vis gevangen was. Een plek vol mogelijkheden: eilandjes, rietkragen, een vaargeul, wiervelden en zelfs een haven. Ondanks dat we met de drone geen visactiviteit zagen, besloten we toch hier te starten.
We monteerden snowman-presentaties met 25mm boilies en 15mm pop-ups, en op twee hengels gebruikten we gesoakte tijgernoten. Alles lag uiteindelijk keurig in het water. Een snelle hamburgermaaltijd, een prachtige zonsondergang, en daarna vluchtten we snel de tent in. Duizenden muggen en vliegjes maakten het buiten zitten onmogelijk.
Een onrustige eerste nacht
Slapen op een boot is wennen. Het klotsen van het water, het idee dat andere boten je mogelijk niet zien, en de vraag of de boot wel goed vastligt – het hield me wakker. Rond vijf uur hoorde ik piepen en Nick vloog naar buiten. Maar wat bleek: zijn hele hengelsteun was het water in gevallen. Alles nat. We vermoedden dat een vis de boel van de steunen had getrokken. Nick sprong in de bijboot en volgde de lijn, maar kwam vast te zitten in een wierveld. Toen hij met de boot over zijn eigen lijn voer, raakte deze in de schroef – lijnbreuk. Wat een pechstart hadden we..
We besloten te verplaatsen. Eerst wat voer achterlaten op deze stek als back-up, dan zoeken. Zes en een half uur lang voeren we langs allerlei potentiële hotspots: ondieptes, rotsen, stranden, dieper water… maar niets. Geen enkel teken van karper. Uiteindelijk besloten we te gaan liggen in een baai waar de wind precies in stond. Daar kregen we opnieuw pech. De buitenboordmotor viel uit, je verzint het niet! Gelukkig is Nick technisch onderlegd, en na twee uur kreeg hij hem weer aan de praat.
De tweede nacht verliep rustig. Geen aanbeten, maar we sliepen in elk geval beter. De ochtend begon opnieuw zonder vis. Tijdens het varen ontbeten we en opnieuw speurden we uren naar karper. Pas laat in de middag vonden we vis: in een baai tussen het riet zagen we via de drone tientallen karpers liggen. Eindelijk! Maar opnieuw: dikke wierbedden maakten het lastig. We zetten de boot midden in het wier vast en besloten met hoge hengeltoppen en strakke lijnen te vissen. Tijdens het vastleggen van de boot stapte ik in het water – dieper dan gedacht. Nat pak, maar de vreugde over het vinden van vis oversteeg alles.
We maakten alles klaar, maar ook nu hadden we weer pech, de accu van de bijboot viel uit. De voerboot kon het wier niet aan. Dan maar bellen met de verhuurder: we konden een nieuwe accu ophalen in de haven. Voordat we vertrokken, gooiden we nog wat voer op de stekken. Bij de haven moesten we een uur wachten, dus even wat roofvissen. Twee baarsjes en een snoek later vertrokken we weer richting onze hotspot. Gelukkig zat de vis er nog!
Het keerpunt
Om acht uur lagen de hengels weer met vertrouwen op scherp. Terwijl de zon onderging, genoten we van pannenkoeken en dronebeelden. Rond vijf uur in de ochtend ging eindelijk de beetmelder af, een snoeiharde fluiter. Ik sprong met Nick in de bijboot en begon te drillen. De vis zwom zich vast in het wier, dus ik moest met de hand drillen – meter voor meter. Na twintig minuten zagen we een spiegelkarper, waarna hij vijf minuten later in het net lag. We schreeuwden het uit van vreugde, 16 kilo pure Randmeren-karper!
We maakten snel foto’s en filmden alles. Kort daarna ging een tweede hengel af. Deze keer was Nick aan de beurt. Ook zijn vis zat vol in het wier, maar het lukte om de vis te vangen. Een schubkarper van rond de 12 kilo. Missie geslaagd: we hadden beiden een Randmeren-karper gevangen.
De rest van de sessie bleef stil, maar dat maakte niets meer uit. Wat een avontuur. We hadden het zwaar gehad, veel tegenslagen gekend, maar het harde werken werd beloond. Dit soort sessies – vol inzet, zoeken, aanpassen en doorzetten – zijn de meest memorabele. En dit was er absoluut eentje om nooit meer te vergeten!
Reageer