Een herstart, hoor ik u denken? Ja, een herstart. Voor mij is september de ideale vakantiemaand. Geen brullende kinderen, geen schoolgaande tieners die wedstrijdjes comazuipen doen. Nee, gewoon rustige mensen wier kinderen de deur al uit zijn en die in alle rust van hun welverdiende vakantie willen genieten. September, en dan met name het zuiden van Europa, is daar erg geschikt voor. Warme dagen met zwoele avonden, weinig tot geen regen en prijzen die de helft zijn van het hoogseizoen. Ik hou ervan.
Een en ander heeft wel tot gevolg dat ik vier weken niet in mijn boot zit en daardoor altijd weer even op gang moet komen. Tussen half augustus en eind september zit nogal een verschil. De watertemperatuur is dalende. De snoeken gaan zich volvreten. De meervallen verplaatsen zich ook naar een ander soort plekken. Het heeft hier weinig geregend waardoor de waterstanden niet erg gestegen zijn. Allemaal invloeden die je van tevoren niet kan overzien.
Er stond een dagje met Jurgen en zijn zoon op de planning. Altijd gezellig om dorpsgenoten mee te nemen. Het werd een dagje rivier dat apart zou gaan verlopen.
Let’s go!
Om 7 uur rijden we gezamenlijk het terrein van de helling op. Perfecte timing, want we zijn beiden met onze eigen auto. De boot wordt in orde gemaakt en niet veel later glijdt de Skane van de trailer en parkeer ik mijn auto even verderop. Nadat de motor een aantal minuten heeft warmgedraaid, gaat het gas erop richting eerste plek. Maar ja… wat wordt de eerste plek? Ga ik voor jagende roofblei of probeer ik mijn gasten een meerval te bezorgen?
Het wordt het laatste. Op een plek waar er altijd wel een paar samen scholen, zien we op de dieptemeter al snel dat er een aantal actief aan het zwemmen zijn. Het is aan Mark om de hengel ter hand te nemen en te proberen eentje tot een aanbeet te verleiden. De hengel is voorzien van een 100 grams loodkop met een 15 cm shad met een flinke schoepstaart. Deze heeft als voordeel dat, ook als je niet vaart, de staart altijd zal bewegen door de stroming die er staat.
We liggen een tijdje stil op de spotlock maar er gebeurt niets. Eén kijker, maar meer ook niet. We schuiven wat op en varen wat rond boven de stek als er plotseling van rechts drie meervallen komen aangezwommen met hoge snelheid. Ik zeg: “Mark, niks doen, je shad hangt precies goed, net een klein stukje boven de meervallen.” Amper twee seconden nadat ik dit zeg volgt de aanbeet. Eén van de drie vergrijpt zich aan de shad. Een kleine meerval van rond de meter is voor Mark. Een korte dril volgt, maar hij is er niet minder blij om. Zijn eerste meerval ooit, en dat binnen het half uur!
Links en rechts maak ik een worp om te kijken of de snoekbaars actief is, maar daar is geen sprake van.
We varen verder naar een plek waar ik roofblei verwacht. Leuk voor de afwisseling. Maar wat we er ook aan knopen… het blijft angstvallig stil. Niet met topwaters, niet met sliders, niks lijkt te werken. Zou de daling van de temperatuur dan toch te grof zijn geweest de laatste week? En de harde oostenwind maakt het secuur werpen, wat een noodzaak is voor deze visserij, er ook al niet makkelijker op.
Een volgende stek voor de meerval levert alleen maar dicht bij de grond zwemmende meervallen op die absoluut geen zin hebben in onze shad. Ook hier probeer ik weer met een shadje wat snoekbaars op te sporen en dat lukt. Het is Mark die een maatse snoekbaars vangt.
Ik pak nog een ondermaatse, maar verder blijft het stil. Heel stil. Geen roofblei aan het oppervlakte te horen, geen tik van snoekbaars, geen beuk van een meerval. Het is doods. Tegen de middag staat de teller op een schamele drie vissen.
Gek genoeg wil het hier in de middag nog weleens beter gaan dan in de morgen. We vissen verder met volle focus en maken een trolletje met drie hengels uit. Twee voorzien van ratelende Hornets die in mijn ogen nog steeds het perfecte meervalaas zijn (buiten de wormen, maar die gebruik ik niet). En de andere hengel met een kleine plug waarvan ik het merk niet zal noemen.
Op een topstuk waar ik echt vis verwacht blijft het wederom angstig stil. Geen enkele aanbeet. Op de Active Target een enkele meerval die even door het beeld schoof, maar verder geen reactie. Wat een dooie boel.
We varen wat stroomopwaarts en maken daar weer een paar hengels klaar om te trollen. Iets andere Hornets en een wat ondieper lopend plugje, en warempel… daar komen de aanbeten. De vis ligt kort onder de kant. Het is Jurgen die een forse winde pakt, en niet veel later nog eentje. Kort daarop zijn het enkele snoekbaarzen die ook interesse hebben in de ondiep lopende plugjes. We plukken ze letterlijk tussen de stenen uit.
Plotseling begint het te lopen. De teller gaat al snel richting de tien vissen. Geen wereldwonders, maar de hengel blijft geregeld krom gaan. Enkele baarzen, een aantal snoekbaarzen en meerdere windes zorgen voor actie in de boot. Plotseling krijst er weer een slip waar een ratelende Hornet aan hangt. Dat kan maar één ding betekenen: meerval.
Jurgen pakt de hengel en drilt… De vis pakt behoorlijk wat lijn. Komt weer dichterbij en pakt weer lijn. Dit herhaalt zich een aantal keren maar de luchtbellen komen niet omhoog. De luchtbellen die meervallen altijd produceren richting het einde van een dril. Ook het idiote stompen op de hengel, dat de dril van een meerval zo kenmerkt, blijft uit. Toch heb ik geen enkele twijfel dat er aan de andere kant van de lijn een meerval zit die zich hevig verzet.
Totdat Jurgen plotseling zegt: “Ik zag wat roods…” Roods??? “Ja, roods… Een grote oranje-rode staart.” Huh? Wat kan dat dan wezen? Nog een paar minuten verder viel het kwartje. Een pracht van een spiegelkarper was in zijn rugvin gehaakt. Op deze rivier nog nooit eerder meegemaakt. We hebben de vis niet gewogen of gemeten, maar hoe groot denken jullie dat deze is?
Als de teller op dertien vissen staat, is de dag afgelopen. Helaas moet ik wat eerder stoppen vanwege verplichtingen in de avond. Maar de dag begon goed, daarna een periode van complete stilte en in de loop van de middag ging het los.
Met een uurtje extra hadden we zomaar de twintig nog kunnen halen!
Reageer