Het is een regenachtige vroege juni ochtend wanneer Bert en ik afspreken op Rotterdam/Den Haag airport om te vertrekken richting Spanje. Op Schiphol Amsterdam mogen zich dan chaotische taferelen afspelen, de reis vanuit hier verloopt uitermate relaxed. We zijn op missie. Het plan is per boot te starten met vissen vanuit het Spaanse Denia met als eindbestemming één van Balearen eiland waar we zullen overnachten in een van de vele baaien die deze eilandjes rijk zijn. Ons doel, we gaan vissen op blauwvintonijn, albacore en little tunny. Ook zullen we gaan bodemtrollen op grouper, amberjack en dentex.
Eenmaal op de luchthaven van het aangenaam warme Valencia aangekomen, worden we hartelijk welkom geheten door de eigenaresse Elise. Deze Engelse dame woont haast al heel haar leven in Spanje en heeft een relatie met Frank, een Spaanse gepassioneerde sportvisser. Ze hebben samen een sportvisserijbedrijf in Denia en zullen ons vergezellen op onze trip.
Na een uurtje rijden komen we aan in Denia, het bij veel Spanje-gangers bekende kustplaatsje aan de Middellandse zee. We maken kennis met onze kapitein Frank, drinken een koud biertje in de moderne marina en onderwijl spreken we de plannen in detail door. Ons avontuur kan van start gaan.
Wanneer we vroeg in de ochtend in de jachthaven aankomen zijn Frank en zijn deckmate Benjamin al druk bezig met de voorbereidingen en een klein uurtje later varen we de jachthaven uit. We gaan op zoek naar verse aasvissen, want die zullen we eerst nog even moeten vangen. Frank zoekt op korte afstand uit de kust met behulp van de drie GPS-visvinders de scholen makreel op en snel is het al raak.
Elise blijkt ook niet vies om een visje te vangen en staat als eerste met een kromme hengel. Binnen no-time hebben we voldoende Spaanse makreeltjes en horsmakrelen in de bun om te kunnen starten. De boot wordt in de hoogste versnelling gezet en langzaam zien we kustlijn van Denia achter ons aan de horizon verdwijnen. Na een dikke twee uur gevaren te hebben gaat het gas eraf en geeft Frank aan dat we op de juiste locatie zijn aangekomen waar de grote en volwassen tonijnen verwacht mogen worden. Het is hier inmiddels al ruim 200 meter diep.
Groot wild
We vissen met drie hengels vanuit een driftende boot met een aasvis. De aasvissen worden aangeboden op dieptes variërend tussen de 20 en 60 meter, waarbij een ballon dienst doet als dobber. Tijdens het optuigen van de hengels begint Benjamin al direct met het chummen door de sardientjes in tweeën te knippen en overboord te gooien. Al driftend en door de stroming wordt er op deze manier een kilometers lang geurspoor gecreëerd die de tonijnen moet doen aantrekken.
Frank checkt voor de laatste keer de onderlijn en circelhaak voordat de aasvis bevestigd wordt. Dan laat hij de aasvis een aantal meter in het water zakken en monteert hij een stuk lood met elastiek aan de lijn wat ervoor zorgt dat de aasvis op juiste diepte blijft. Vervolgens laat hij de aasvis heel gecontroleerd de diepte in zakken. Eenmaal op de diepte aangekomen monteert hij de ballon(en) en geeft lijn tot de gewenste afstand van de boot. De hengel staat in een stevige steun en wordt ook de slip gecheckt.
Wanneer ik voel hoe strak de slip staat krijg ik geen millimeter lijn van de spoel getrokken. Frank laat weten dat bij een aanbeet vele meters lijn als sneeuw voor de zon van de spoel verdwijnen. De reels gevuld met 900 meter dyneema en de 60-200 lb custommade tunastick moeten de klappen opvangen.
Terwijl we met de tweede hengel bezig zijn is Benjamin nog onverminderd aan het chummen, een klus die zonder onderbreken moet worden uitgevoerd. Er zijn hier mooie machientjes voor uitgevonden laat ik hem met een knipoog weten. Met een lach antwoord hij dat zijn taak dan misbaar is en daar wil hij natuurlijk dus niks van weten. De aasvis van de derde hengel die het diepst aangeboden wordt, wordt zonder ballon rechtstreeks onder de boot gevist. Nu kan het wachten beginnen.
Frank en Benjamin houden de schermen nauwlettend in de gaten. We bevinden ons op een ruime bijna 12 meter lange charterboot die van alle gemakken is voorzien. Ik voel me niet echt opgelaten maar vind dit toch wel een prachtige ervaring, zo rustig dobberend op een luxe visboot midden op de Middellandse zee vissend op grote tonijn.
Er lijkt geen einde aan te komen …
Na een uur of twee verschijnen er nabij de bodem wat onduidelijke rode streepjes op de schermen. Frank en Benjamin worden zichtbaar gespannen want zo te zien hebben meerdere tonijnen het geurspoor opgepikt. Toch blijft het nog geruime tijd stil. Maar net wanneer Elise de koffie en broodjes wil serveren, zie ik de linker hengel zich langzaam krommen en begint de reel te lopen, eerst nog langzaam, maar ineens gaat het helemaal los en loopt de reel op topsnelheid onafgebroken af.
Onderwijl worden de overige hengels opgehaald en trekt Bert intussen het gevechtsharnas aan, deze moet straks de rug- en armspieren een beetje ontzien bij een zware dril die geheel stand up wordt gedaan. Frank zorgt ondertussen dat alles bij de hengel goed gaat en de lijn goed blijft lopen. Als iedereen zover is wordt de hengel met vis aan het gevechtsharnas gekoppeld die Bert inmiddels aan heeft en kan de dril van start gaan.
De tonijn lijkt nog maar net begonnen; onverminderd worden vele tientallen meters lijn in no-time van de spoel getrokken. De vis sprint steeds verder van de boot af en duikt alsmaar verder de diepte in. Er lijkt nauwelijks een einde aan te komen, maar wanneer dan eindelijk de eerste run dan toch eindigt neemt Bert de leiding over.
Moeizaam worden enkele meters lijn teruggewonnen, maar dit blijkt maar van korte duur en worden met speels gemak weer net zo hard verloren. Dit spelletje herhaalt zich enkele keren maar uiteindelijk worden de gewonnen meters lijn toch steeds meer. De vis begint merkbaar moe te worden en langzaam maar zeker komt Bert in het voordeel. We zijn al ruim een half uur verder wanneer we in de diepte een lichte vlek zien verschijnen en dan gaat het ineens hard.
Even later verschijnt er een reusachtige vis aan het wateroppervlak van ruim 1.5 meter lengte met een geschat gewicht van rond de 80 kilo. Even twijfelt Frank nog, maar dan doet hij het deurtje op het achterdek open en fotograferen we de vis in de boot. We hadden deze handelingen vooraf al doorgenomen en iedereen weet wat te doen. Dit moet allemaal wel snel gebeuren aangezien een tonijn moet blijven zwemmen om te overleven. Na een aantal snelle plaatjes gaat de vis terug en zien we een blauwe schim de diepte weer induiken, de eerste uitdaging van ons avontuur is geslaagd.
Denia bakermat voor de XXL tonijnen
Jarenlang ging het slecht met de blauwvintonijn, maar door strenge regels op te stellen naar de visserij toe gaat het nu beter met de blauwvintonijn en is het ondertussen geen beschermde vissoort meer maar nog wel een bedreigde. Wel dienen er nog strenge regels nageleefd te worden om te zorgen dat het in de toekomst ook goed blijft gaan met de blauwvintonijn.
De blauwvintonijn is de grootste tonijnensoort en kan een gewicht tot ruim 600 kg bereiken bij een lengte tussen 3 tot 4 meter. Hij komt voor in zowel het noordelijke als het zuidelijke deel van de Atlantische Oceaan en ook volop in de Middellandse Zee. De grootste XXL-exemplaren met gewichten van 100-450 kg worden juist in de Straat tussen tussen Denia en de Balearen aangetroffen. Met dieptes tot meer dan 1000 meter is dit namelijk precies het gebied waar de grootste vissen samenkomen voor de paai.
Rode wijn, chorizo en tapas
Aangezien de klok door tikt besluiten we de zware tonijnhengels op te ruimen en onze reis voort te zetten richting de Balearen. Er worden 5 lichtere game hengels opgetuigd en pluggen te voorschijn gehaald. Deze worden op verschillende dieptes aangeboden, we slepen 2 hengels achter de boot, 2 worden gemonteerd in de outrigger waardoor we breder kunnen vissen en de 1 op de centerrigger in de steun bij de stuurhut.
Frank laat weten dat we nu vissen in de diepe trog die naar Ibiza leidt, hij noemt het the Tuna Highway. Wanneer alle pluggen uitstaan wordt de boot opgeruimd, zet Frank de automatische pilot aan en wordt de rode wijn, chorizoworst en andere lekkere Spaanse tapas te voorschijn gehaald. Het is al wat later in de middag, de zon staat niet zo hoog meer en er staat een zwoel briesje. We zouden haast vergeten dat we aan het vissen zijn en vermaken ons uitstekend op het achterdek. Tussendoor ook een beetje genieten van het goede Spaanse leven zullen we maar zeggen.
Wanneer de kliffen van Ibiza aan de horizon verschijnen, kromt de meest rechterhengel en begint de reel lijn af te lopen. Ik haast me naar de hengel, een mooie albacore heeft mijn plug gegrepen. Dan klapt ook de linkerhengel diep door, maar wanneer Bert de hengel uit de steun pakt veert de hengel terug. De vis heeft zich ontdaan van de haak.
Ondertussen trekt de vis die ik aan het drillen ben zo nu en dan uit het niets lijn van mijn reel. Lang duurt het niet voor ik met een mooie vis voor de camera poseer, een exemplaar rond de 10 kilo. Frank stelt voor om deze te houden, hij wil er sashimi van maken voor het diner. Even later is het weer raak en weet ook Bert een wat grotere albacore tonijn te vangen.
Albacore
De albacore staat ook bekend onder de naam witte tonijn of langvintonijn door zijn opmerkelijk lange borstvinnen. De albacore is een kleinere tonijnensoort dan de blauwvintonijn en kan een lengte tot 140 centimeter bereiken en een gewicht van 60 kilo. Ze leven hoofdzakelijk in de Grote Oceaan maar komt ook voor in de Middellandse Zee. Het voedsel van deze vis bestaat over het algemeen uit kleine vis en inktvis. Ook de albacore is net zoals de blauwvintonijn commercieel erg gewild en staat ook op de lijst van beschermde diersoorten.
Het echte Spaanse leven
Pas laat in de middag stoppen we met vissen, Frank wil graag ankeren voor het donker wordt in één van de baaitjes van het kleine Balearen eiland Formentera. Er wordt een baaitje uitgezocht waar je als een van de weinige plekken in Spanje de zon in de zee onder zien gaan. We zijn duidelijk niet de enigen die dit idee ook hadden, want er liggen meerdere zeilboten om ons heen met hun opvarenden eveneens genietend van de zonsondergang. Ook op de rotsen zien we tientallen toegestroomde mensen die dit moment niet willen missen. De wijn smaakt super en de sashimi smaakt verrukkelijk net zoals de rest van het eten. Voor we er erg in hebben is het middernacht en schuiven we allemaal ons bedje in. Het was een meer dan geslaagde dag.
Bodemtrollen
Iets later als gepland worden we de volgende ochtend wakker, we lopen achter op schema. Terwijl Frank inmiddels richting onze stek op het nabijgelegen Ibiza naar de stek vaart om daar te gaan bodemtrollen, worden wij wakker met een sterke bak koffie. Frank verstaat onder bodemtrollen dat we al driftend ons aas net boven de bodem aanbieden waar de bodem uit rotsen en andere obstakels bestaat. De onderlijn bestaat uit een stuk lood op de hoofdlijn waaronder een wartel wordt geknoopt die voorzien is van een 2 meter lange onderlijn met cirkelhaak met kleine aasvis. Volgens Frank is een kleine zeekat het beste aas, maar daar kunnen we op dit moment niet aankomen.
Voordat we gaan vissen proberen we eerst kleine horsmakreeltjes te vangen. Dit loopt niet helemaal op rolletjes, maar uiteindelijk hebben we er toch enkele om een poging te kunnen wagen. De vissoorten die we kunnen verwachten zijn o.a. grouper, amberjack en dentex. Vooral deze laatste staat hoog op mijn verlanglijstje. De locatie waar Frank wil gaan vissen bevindt zich vlak langs de kust, daar waar hoge kliffen in het water lopen bij de bekendste rots van Ibiza genaamd de Es Vedra. Deze zeer indrukwekkende 400 meter hoge rots lijkt loodrecht uit zee op te doemen. Daarnaast liggen er nog een paar kleine rotsen omheen waaronder Es Vendranell, het kleine zusje van Es Vedra.
We beginnen met een drift vlak langs de klif met daarna een tweede drift in dieper water. Na meerdere driften laat de vis zich nog niet zien, blijkbaar azen ze niet of zitten ze er op dit moment gewoon niet. Omdat we nog een lange tocht voor de boeg hebben houden we het voor gezien. Deze laatste uitdaging is niet geslaagd. Met in het achterhoofd ‘ je altijd iets hebben om over te dromen’, ruimen we onze hengels op en starten we de terugweg.
Ook op de terug weg zullen we nog een stuk gaan trollen. Dit blijkt ook niet voor niets, meerdere dubbelruns brengen weer mooie albacores aan boord. Het is duidelijk dat deze in scholen zwemmen. Laat in de middag varen we de haven van Denia in. Deze toeristische plaats biedt een kust en keur aan heerlijke restaurantjes, waar we in de avond te goed aan een verse paella en proosten we op onze geslaagde trip. Ik heb het gevoel dat ik wel een week lang ben weg geweest. Over één ding zijn we het direct roerend eens; we komen hier terug maar dan wel wat langer.
Reageer