Wanneer we op de stek aankomen wordt het net licht en staat er geen zuchtje wind. De vele kringen verraden al activiteit in het water. Driftend vissen we geconcentreerd met onze spinnerbaits door het dode bomen bos. Elke verkeerde worp kan direct afgestraft worden door een vastloper aan één van de vele dode afgestorven bomen.
Dat hier grote blackbass huist is wel duidelijk, maar het daadwerkelijk vangen is nog geen zekerheid. We hebben al enkele tikken op ons kunstaas gehad, maar nog geen enkele vis mogen verzilveren. Wanneer ik voor de zoveelste keer vast zit geef ik een flinke ruk aan mijn hengel, maar in plaats van door te kunnen vissen explodeert het wateroppervlak voor me.
Blijkbaar heeft een getriggerde blackbass mijn spinnerbait gevolgd en deze bij het losschieten gepakt. Hij is duidelijk verrast en probeert zich met alle geweld van mijn haak te ontdoen. Een normale dril is op plekken als deze niet mogelijk en ik probeer koste wat het kost mijn lijn uit de takken te houden. Dit gaat me goed af, maar toch is het geluk niet met me. De lijn valt niet slap en ik voel geen vis meer, blijkbaar heeft de vis mijn spinnerbait in de takken geparkeerd en was me weer te slim af geweest.
Het vangen van een blackbass stond al geruime tijd op mijn bucketlist, een echte kans om deze op en top sportvis te vangen had zich nog niet voorgedaan. Een vakantie met mijn vriendin naar Andalusië bracht hier verandering in. Ik ving mijn eerste blackbass en wilde natuurlijk terug. Eind juli deed zich een nieuwe mogelijkheid voor, samen met Bert Goeree van Tight Lines gingen we een paar dagen gericht op blackbass vissen in Zuid-Spanje. Deze keer wederom met Miguel, de visgids waarmee ik in het voorjaar mijn eerste blackbass wist te vangen.
Zuid-Spanje
Een korte vlucht brengt ons naar Malaga in Andalusië, een kustplaats waar iedereen wel eens van gehoord heeft. Op het moment dat wij er zijn, heerst er een hittegolf met al weken temperaturen van 35C plus. Het is nog vroeg in de ochtend maar de temperatuur loopt al aardig op. Eind Juli is niet bepaald de beste periode om achter de blackbass aan te gaan, maar door een overvolle agenda was het nu of niet.
De vroege ochtenduren zijn in deze warme periode het meest geschikt om onze target vis aan de schubben te komen. Na een prachtige rit door het National Parque Naturel Siërra de Grazalema komen we in Ronda aan. We hebben hier een hotelletje geboekt voor de aankomende dagen. Later in de middag ontmoeten we Miguel en overleggen we onze plannen voor de aankomende dagen onder het genot van een ijskoude cerveza, met glazen uit de vriezer.
Embalse de Guadalcacín
Miguel stelt voor om de aankomende dagen twee verschillende stuwmeren te bevissen. Embalse de Bornos en Embalse de Guadalcacín waar we morgenochtend zullen beginnen. De volgende ochtend staat Miguel al vroeg voor het hotel. Na een mooie rit door berggebied wat langzaam overgaat in heuvels krijgen we uitzicht over het uitgestrekte azuurblauwe stuwmeer Embalse de Guadalcacín wat zich deels in een National park bevind.
De zo groene en bloemrijke omgeving van het afgelopen voorjaar is veranderd in een landschap van vele roesttinten. Ook zie ik dat het water nu lager staat dan afgelopen mei. Het ondergelopen dal laat nu nog meer toppen van bomen zien die het bij het aanleggen van het stuwmeer het niet overleefd hebben en nu de ultieme schuilplaats voor de blackbass vormen.
Een goed vooruitzicht en maagdelijke meren
Embalse de Guadalcacín staat bekend om zijn enorme populatie blackbass tot zo’n vijfendertig centimeter. Uiteraard zwemmen er ook echte grote vissen rond, ze werden hier gevangen tot 4,1kilo. Dit is tevens het Spaanse record blackbass welke op naam staat van Miguel.
In het nog niet zo oude stuwmeer (20 jaar) is na het ontstaan een grote hoeveelheid blackbass uitgezet. Het nadeel was dat er te weinig prooivis aanwezig was, wat zich in kannibalisme uitte. Een aantal jaar geleden werd dit probleem opgelost en werd de alver geïntroduceerd die voor vele nakomelingen zorgde. Het plan was geslaagd; de toekomst ziet er optimistisch uit. Verwacht wordt dat in Embalse de Guadalcacín de toch al snel groeiende bass in de aankomende jaren fors zal groeien en vele twee kilo plus vissen zal voortbrengen.
De blackbass is de enige soort uit de blackbass familie die in Spanje voorkomt. In Spanje kwamen oorspronkelijk maar een klein aantal vissoorten voor, waaronder meerdere soorten barbelen en forellen. De vissoorten waar Spanje nu bekend staat, zoals karper, snoek, meerval, snoekbaars, en de blackbass, zijn er later geïntroduceerd. De aanwezigheid van blackbass heeft Spanje te danken zijn aan het uitzettingsbeleid van staatsleider Franco.
Een opmerkelijk feit is dat ondanks de vele meren, de schitterende omgeving en de goede visstand er haast niet op de stuwmeren gevist wordt. Op deze haast maagdelijke meren is er nog geen dressuur en zijn er niet vele boten voor u geweest die de beste stekken al afgeroomd hebben, iets wat ik niet begrijp. Ik denk wel dat dit aankomende jaren gaat veranderen.
Miguel zijn klanten komen voornamelijk uit Frankrijk en Italië waar de blackbass niet zo groot wordt als in Spanje. Nederlanders, Duitsers en andere Europeanen vissen voornamelijk in Midden Spanje in de omgeving van Extremadura. Hier zwemmen ook grote vissen, maar is er meer dressuur en de vispopulatie kleiner.
Hoog in de oeverzone
Als onze spullen gereed zijn, rijdt Miguel zijn Nitro Bass boot het water in. Twee grote werpplateaus geven de werpende visser een goed comfort. Ook de apparatuur is professioneel. Miguel is in Spanje geen onbekende en vist fanatiek alle toernamenten mee. Hij kent de visserij, de boot en heeft de allernieuwste apparatuur, iets wat niet onprettig is. We beginnen met het driftend afwerpen van de oeverzone.
Deze oevers bestaan uit steen, planten en afgestorven bomen. We vissen met spinnerbaits tot achtien gram (Gunki spinnaker) en oppervlakte kunstaas tot twaalf centimeter (o.a. de Sky pop grande en de Bonnie 128 van Illex) aan een lichte maar strakke spinhengel met een lengte van 215 centimeter en een werp gewicht van zeven tot achtentwintig gram. Verder vis ik met een reeltje met 20lb dyneema, zo krijg ik makkelijker actie in mijn kunstaas.
Al snel vangen we een aantal vissen. Geen kanjers, maar het is een leuke visserij. Natuurlijke kleuren en rood/wit doen het goed. Het is nog niet zo heet, later op de dag zal het vissen in de oeverzone minder vis opleveren maar nu gaan ze los. Soms zwemmen er wel vijftig stuks achter ons kunstaas aan en kun je ze allemaal vangen als je wil. Sommige worpen leveren soms twee vissen tegelijk op, het moet niet gekker worden. Ook jerkend met een ondiep lopend plugje vangen we goed.
We vissen onder andere met de Arnoud 110 F en de Mag Squad 128 SP van Illex. De vissen hebben een lengte tot zo’n vijfendertig centimeter. De grotere vissen laten zich nog niet zien. Wanneer de zon hoger komt te staan en de temperatuur stijgt, wordt de actie minder. Een meegenomen Spaanse lunch bestaande uit stokbrood, kaas en tortilla smaakt goed.
De diepte in..
Later in de middag wil Miguel diepere delen van het meer bevissen en vaart naar een plek waar een steile rotswand het water inloopt. Op de dieptemeter is goed te zien dat de rotswand trede voor trede naar beneden loopt. We gaan hier met shads vissen. Ik gebruik hiervoor een gevoelige spinhengel met een lengte van 225 centimeter en een werp gewicht van vijf tot vierentwintig gram, de molen bevat 12lb dyneema lijn. We werpen ons kunstaas vlak voor de wand en laten deze vervolgens trede voor trede naar beneden huppelen.
We vissen uitsluitend met weedless haken. (texas jighead van Illex tot 5.4 gram) Zouden we dit niet doen, dan worden we meteen gestraft met vastzitten en lijnbreuk als gevolg. Op de rotswand bevindt zich nog veel dode vegetatie bestaande uit heesters en bomen die hier voordat deze locatie een stuwmeer werd in overvloed groeide. Ook met onze weedless haken blijven we soms weliswaar ook vastzitten, maar meestal komen we wel weer los.
Het is een spannende visserij. Geconcentreerd driften en werpen we de wand af. We vissen tot een diepte van zo’n acht meter. Volgens Miguel bevinden zich hier de grotere solitaire baarzen. We hoeven niet lang te wachten, een betere baars heeft Miguel zijn shad opgevangen, maar weet al snel een aantal dode takken te bereiken. Lijnbreuk is ook nu het gevolg. Even later weet ik een goede vis te haken, het is een vuile vechter. Van het begin tot het eind blijft hij met zijn kop schudden. Wanneer de vis eenmaal langszij ligt valt mijn lijn even slap en wordt ik gelijk afgestraft; ook ik vang deze vis niet.
Toch weten we vandaag een aantal grovere vissen te vangen. Ze hebben een duidelijk andere bouw dan onze eigen baarzen. Ze zijn hoger en hebben een grotere kop waardoor ze fors overkomen. Aan het einde van de dag rijden we met een tevreden gevoel terug naar Ronda, we hebben weer veel geleerd vandaag. Morgen komen we terug, maar gaan nu eerste genieten van het echte Spaanse leven, lekkere tapas en een flesje Rioja helpen ons hierbij, het is snel laat. Spanje bevalt ons eigenlijk best wel.
Blackbass boven de oprijlaan
De volgende ochtend staan we alweer vroeg bij de trailerhelling. Miguel liet al weten weer nieuwe stekken te willen bevissen. Na even gevaren te hebben, zien we midden in het wijd twee slanke boomtoppen het water uitrijzen. Miguel laat weten dat deze twee bomen zich aan het begin van een vroegere oprijlaan bevinden, het is hier zo’n zeven meter diep.
We beginnen te werpen met ondiep lopende pluggen en spinnerbaits. We werpen deze vlak langs en tussen de bomen door. Mijn twaalf centimeter lange plug wordt bijna direct gegrepen. De baars blijft met zijn kop schudden tot aan de boot. Nu ben ik hem wel te slim af en even later poseert hij voor de camera. Na het vangen van deze vis bevissen we de bomenstek dieper. Nu ook met shads en zware spinnerbaits (Chruser van Illex tot 35 gram) die we diep laten afzinken, ze doen goed hun werk. We vangen er nog enkele vissen bij, wanneer de actie eenmaal stilvalt gaan we verder.
De oprijlaan leidt ons naar een boerderij met schuur. Met behulp van de siteplanner kunnen we alles heel gedetailleerd op het beeldscherm volgen. We zien ramen in het huis zitten en een boompje in de voortuin staan. Miguel ankert de boot op verschillende locaties om vervolgens deze hotspot goed af te vissen. We vangen hier een groot aantal vissen, maar geen echte uitschieters. Ook bevissen we vandaag een onderwater eiland. Spinnerbaits en shads met weedless haken kunnen hier weer goed hun werk doen.
Later in de middag zien we nog een school bestaande uit wel honderden baarzen jagen aan de oppervlakte. We vissen tot laat in de middag en genieten volop van de voor ons nieuwe visserij. Morgen gaan we Embalse de Bornos bevissen.
Embalse de Bornos
Embalse de Bornos is vernoemd naar het dorp Bornos dat aan het stuwmeer ligt. Meerdere kerktorens bewoond door stelletjes ooievaars, smalle pittoreske straatjes, restaurantjes stralen een relaxte Spaanse sfeer uit. In het meer bevindt zich voornamelijk blackbass maar ook karper en barbeel.
Miguel vertelt dat de blackbass populatie hier gezond is. In verhouding met Guadalgacin komt er in Embalse de Bornos minder baars voor, maar is het gemiddelde formaat groter. Vissen van twee kilo en zwaarder zijn hier geen uitzondering, dit klinkt als muziek in de oren. De routine zit er al aardig in en voordat we het weten zijn we al aan het vissen.
We beginnen met diepvissen deze ochtend. De steile rotswanden werpen we nauwkeurig af met shads. Na een aantal kleinere vissen bied de eerste twee kilo vis zich aan. Ook bevissen we meerde diepere oeverzones met dieper duikende pluggen. Ik vis nu met een zwaardere spinhengel die een lengte heeft van 240 centimeter en een werpgewicht van tien tot 40 gram. Een spinmolen en een 20 lb dyneema maakt de set compleet. Enkele pluggen zijn de Dowzvido 90 SP, Squad minnow 95 HW en de DD Arnoud 100 SP.
De grootste vissen verspelen we, ja dit is blackbass vissen lacht Miguel.
Het dode bomenbos
Na onze bootlunch varen we op volle snelheid naar de andere kant van het meer, gemotoriseerd varen is hier wel toegestaan (In Embalse de Guadalcacín niet). Meerdere schitterende stekken varen we voorbij. Bij een ondergelopen bos stopt Miguel de boot. Deze stek is Miguel zijn favoriet, hij heeft hier al veel dikke vissen weten te vangen. De stek heeft alles wat een blackbass stek hebben moet.
Ik realiseer me wel dat een gehaakte vis zeker hier nog niet geteld mag worden, er kan van alles fout gaan. We werpen met forse spinnerbaits (Chruser van Illex tot 35 gram) tussen de dode bomen door om deze vervolgens rustig al tikkend door de takken terug te vissen. Je raadt het al; aanbeten krijgen we genoeg, maar vangen doen we ze niet. Naast het verspelen in de takken zijn ze ook niet los. Ze zwemmen mee of tikken met hun kop of lichaam tegen de spinnerbait aan.
Soms blijven ze even hangen maar schieten dan ook weer los. Miguel wijdt dit gedrag aan het te warme water. Het is veel te heet en daarmee is de vis erg passief. We besluiten morgen extra vroeg terug te komen om onze laatste slag te slaan.
De dag van de waarheid
De volgende dag varen we bij het vroege ochtend licht het meer al op. Meerdere kringen verraden dat de vis actief is, we beginnen met vissen bij een piertje vlakbij de trailerhelling. We vissen hier met ondiep lopende pluggen en oppervlakte kunstaas de diepe en ondiepe stekken af!
Nog voordat het echt licht is vangt Bert de eerste en tot nu toe grootste vis die we in de boot hebben gehad, een schitterend getekende grove baars. Deze baars heeft het kunstaas vol gepakt, dit willen we zien. Onze tweede stek is het dode bomen bos van gisteren. Onze verwachtingen zijn hoog gespannen en dan valt het natuurlijk tegen. We vangen een enkele kleine baars, maar daar blijft het ook bij. Een beetje teleurgesteld verlaten we de stek. Miguel wil de stek even met rust laten om later in de ochtend terug te keren.
Volgens Miguel huizen ze er wel degelijk, maar is het alleen een kwestie van er op het juiste moment te zijn. Hij krijgt gelijk. Twee uur later komt het bos tot leven en beleven we een schitterende visserij, eentje uit de boeken. Ook dit is blackbass vissen lacht Miguel.
Ondanks de hitte hebben we mooie vissen gevangen en met een zeer voldaan gevoel ruimen we onze hengels op.
Reageer