Deze vraag wordt me wekelijks wel een paar keer gesteld, via de mail of aan de telefoon. Op de eerste plaats is dit heel persoonlijk – ieder z’n ding. Aan beide soorten draad kleven voor- en nadelen. Ik kan alleen maar mijn mening en ervaringen hierover weergeven.
Ik heb zowel met nylon als met gevlochten draad op barbeel gevist, en bij beide is het gevoel anders.
Laat ik vooropstellen dat ik een echte nylonman ben – en dat heeft dan ook verreweg mijn voorkeur.
Gevlochten lijn
In mijn ogen is de extra rek die nylon over zijn lengte heeft, ten opzichte van gevlochten draad, het grote voordeel.
Dat een eventuele aanbeet iets minder mooi wordt doorgegeven, neem ik op de koop toe. Tenslotte geldt dat alleen als je op erg grote afstand vist… En de meeste barbeel wordt op de grote rivieren gevangen in de derde nering, oftewel ca. 30 meter uit de krib.
En dan nog: de aanbeet van een barbeel is zó fel, die is gewoon niet te missen…
Iets meer dan een half jaar heb ik gevist met gevlochten lijn op de molen – vaak ook in combinatie met gevlochten onderlijnen.
In die periode heb ik talloze barbelen verspeeld, en wel om de volgende redenen: zodra mijn lijn een obstakel raakte, brak deze erg snel. Op de bodem liggen her en der flinke basaltbrokken verspreid, en als je daar achter kwam te zitten, had je gegarandeerd lijnbreuk. Vaak was 18 keer schuren al voldoende om breuk te veroorzaken. Dit gold zowel voor hoofd- als onderlijn.
Twee keer heb ik ergens aan vastgezeten – waarschijnlijk een soort mat – die een beetje meegaf.
De haak zat daar vermoedelijk in, en loskomen was onmogelijk. Probeer dan maar eens een gevlochten lijn te breken… Die is op dat moment zó sterk, dat er weinig anders opzat dan de lijn door te knippen.
Het tweede grote nadeel dat ik heb ondervonden met gevlochten lijn, is de vuilophoping bij het eerste topoog.
Enkele keren overkwam het me dat ik de lijn niet verder kon indraaien, omdat het topoogje helemaal vol zat. De barbeel bevond zich dan op zo’n 20 à 25 meter verderop aan de lijn — onbereikbaar voor het landingsnet. Er zat dan niets anders op dan de lijn slap te maken, de hengel naar achteren te halen, het topoog schoon te maken… En ondertussen had de barbeel zich óf bevrijd via lijnbreuk, óf de lijn zat vast — wat alsnog lijnbreuk opleverde.
Ik heb een tijdje met een voorslag van nylon gevist, maar dat was helemaal een drama met het vuil.
Zeker aan de Waal: als het water stijgt, komt er veel klein drijfvuil mee, en ook veel fijne klei die zich hecht aan de lijn.
De voorslag verdween snel.
Om toch een beetje de grootste schokken op te kunnen vangen, heb ik een tijd gevist met een powergum tussen hoofd- en onderlijn.
Dat is een stukje elastisch materiaal dat schokdempend werkt. Vissend op deze manier heb ik diverse mooie barbelen kunnen landen — allen zonder er écht plezier aan te beleven.Tijdens de hele dril was er steeds de grote angst om ergens achter te komen zitten. Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen: het gevoel met gevlochten lijn is vele malen beter.
Dat is dan een voordeeltje…
Tot slot is me in ongeveer zes maanden vissen drie keer overkomen dat de lijn na een inworp ineens “pruikte”…
Uit het niets fabriceerde zich ineens een grote bos lijn, geheel in elkaar gestrengeld. Het kostte me in twee gevallen tientallen meters lijn, en in het andere geval enorm veel tijd om het uit elkaar te halen. Deze nadelen — in combinatie met de hoge aanschafprijs van gevlochten lijn — deden me al vrij snel besluiten om deze lijn voorgoed vaarwel te zeggen. Op slechts één molen heb ik nog gevlochten lijn zitten. Die gebruik ik alleen maar om de bodem af te zoeken naar grind. De kleine tikjes van grind worden het beste doorgegeven met deze lijn.
Nylon lijn
Dan verder met mijn favoriete: de nylonlijn. Heeft die nadelen? Jazeker! De eerste die me te binnen schiet: zodra er een knik in de lijn zit, heb je een gemakkelijk breekpunt. Nou valt dat op zich nog wel mee. Ik gebruik als hoofdlijn 35/00 en als onderlijn 31/00.
Een knikje is dan niet meteen funest. Wel als ik dunnere lijnen gebruik op kleine, ondiepe rivieren. Toch zal ik ook daar niet snel dunner dan 22/00 gaan.
Nylon is een stuk stugger dan gevlochten lijn. De bewegingen onder water zijn minder natuurlijk — eerder wat lomper.
Maar dat nadeel wordt ruimschoots gecompenseerd door de extra rek die nylon biedt.
Die rek heeft me vaak gered in hachelijke situaties. Zeker op kleine rivieren vis je vaak in de buurt van obstakels zoals overhangende struiken en bomen. Het genot dat je daar beleeft tijdens een dril is niet te beschrijven. Dat zou met gevlochten lijn onmogelijk zijn.
Vissend met nylonlijn voel ik me zó veilig, dat ik helemaal kan opgaan in het fantastische gevecht dat een barbeel geeft tijdens de dril.
Het vertrouwen dat ik heb in nylon maakt me dan zo sterk — zeker in combinatie met de juiste hengel. Net als je denkt dat de hengel de druk niet aankan, heb je daar ineens de extra rek van nylon…
Omdat ik standaard vis met onderlijnen van 1,5 meter, hoef ik daarvan ook weinig te vrezen. 31/00 heeft een trekkracht van ca. 6 kilo. Dat is gerekend per meter… Ik zou dus een vis kunnen landen van ca. 9 kilo — alleen al op de onderlijn.
Wat ik verder als groot pluspunt ervaar van nylon ten opzichte van gevlochten lijn, is de schuurbestendigheid.
Gemiddeld kan ik tien keer langs een steen schuren voordat er lijnbreuk optreedt. Dat is ongekend hoog.
Zolang zit een barbeel vaak niet vast.
En dat is een mooi bruggetje naar volgende week…
Reageer