Er staat een forse branding op het strand en de hoge golven maken het ons moeilijk. In combinatie met de harde stroming is het een ware heksenketel! Temidden van dit alles proberen we ons staande te houden en werpen zo ver mogelijk om de jagende jacks te bereiken. Het is een gekkenhuis, scholen aasvis spatten uiteen, achterna gezeten door hongerige rovers! Onze poppers worden gretig aangevallen en meermaals staan we met twee of drie man tegelijk te drillen!
Een strand in Gabon
We zijn in het westen van Afrika. Op een strand in Gabon, waar we met tentjes aan een rivier verblijven. Op een kilometer van ons verblijf mondt de rivier uit in zee, een ware hotspot in dit gebied. De wirwar van stromingen en golfslag zorgt voor desoriëntatie bij de aasvissen, een ideale plek voor de roofvissen!
Nu eens niet zeevissen uit een boot, maar vrijwel alleen werpend vanaf het strand! Een visserij die ik niet eerder had gedaan, dus er werd flink op internet gespeurd om goed voorbereid op pad te gaan. Ook een kennis die eerder dit jaar op een vergelijkbare plek had gevist kon mij van waardevolle info voorzien. Toch was de plek en visserij extremer dan ik had verwacht.
Vissend met langere hengels dan ik gewend ben, om verder te werpen, en de heftige stromingen maken het een flinke uitdaging. Buiten de kans op jacks, cubera snapper en tarpon, zwemt hier ook de threadfin. Een bizarre vis met enorm lange baarddraden die zich onder zijn stompe kop bevinden. Deze kan ook een respectabel formaat bereiken en is voor de hele groep een vis die hoog op de verlanglijst staat!
Het heeft wat magisch, de avondsessies die we vissen op dit strand. Donkere wolken drijven over, de laatste zonnestralen kleuren de hemel. Knaloranje luchten zorgen voor een prachtig plaatje. Het is echt genieten om op deze schitterende plek te mogen vissen. De laatste worpen in het licht worden gemaakt. Hierna maken we ons op voor de nachtelijke visserij. Poppers worden verwisseld door zware stickbaits en de hoofdlampjes komen tevoorschijn.
De eerste aasjes leveren geen resultaat op totdat ik er een Salmo warrior crank aan knoop. Deze voel ik goed vibreren op de hengeltop, veel beter dan de eerder geprobeerde stickbaits. Met rustige haaltjes vis ik deze binnen in de harde stroming. Een dikke beuk op de hengel verraadt een aanbeet!
De haak wordt gezet en het gevecht kan beginnen. Ik waarschuw de vismaten naast mij. Door het kabaal van de golven en minimale zicht, valt het niet op dat ik aan het drillen ben. De rest draait snel in, zodat ik erlangs kan lopen naar een rustigere plek. Verderop is de stroming wat minder en kan ik meer druk zetten.
Zodra de krachten van de vis wegvloeien kan Nicola hem het strand op trekken. De hoofdlampjes gaan aan en tot onze verbazing blijkt het een grote threadfin te zijn! Iedereen komt erbij, niemand van onze groep heeft deze soort eerder in levende lijve gezien. Met 118cm en een geschat gewicht van ruim over de vijftien kilo is deze avond nu al geslaagd!
Toch blijft het hier niet bij. Wederom een aanbeet, ditmaal is een wat kleinere cubera snapper de klos. Blijkbaar is mijn Salmo in trek, want een derde aanbeet volgt al snel, terwijl de rest nog geen actie gehad heeft in het donker. Deze neemt aardig wat lijn en is beduidend sterker dan de eerdere vissen! Plotseling voel ik de lijn ergens langs schuren. Onbegrijpelijk, want er liggen hier geen rotsen, misschien een gezonken boomstronk of zit hij achter een zandbank?
Dan blijkt Raffaele ook aan het drillen te zijn en zitten de lijnen door elkaar. Even is er paniek. De kans op lijnbreuk is groot met aan beide hengels een wild vechtende vis. Gelukkig weet Nicola snel hoe de lijnen gekruist zitten en zijn we weer vrij van elkaar. Raffaelo drilt verder terwijl mijn vis nog ergens vast zit. Ik blijf druk zetten en uiteindelijk weet de vis zich vrij te zwemmen.
Toch blijft het oppassen. Ik loop weer naar de rustigere kant, maar heb nog lang geen controle. De vis blijft regelmatig lijn pakken en wild met zijn kop schudden. Het is een chaotische toestand, ik blijf nauwelijks staande in de golven en stroming. Maar uiteindelijk moet ook deze vis onder zware druk capituleren. Een brute cubera met bangelijk uitziende tanden bewonderen we op het strand. Onthaken gebeurd met respect!
De vis van Raffaele is ondertussen ook geland en blijkt een forse threadfin, zo kunnen we gezamenlijk op de foto. Hierna is de actie over en tegen middernacht varen we terug naar ons kamp. Uitgeteld en zeiknat, maar wel een ervaring rijker!
Mogelijkheden genoeg!
De visserij is het beste bij afgaand water, dan is de stroming en golfslag maximaal. Maar ook buiten deze periode is er genoeg te beleven. En niet alleen waar de rivier in zee uitmondt. Zelfs het langgerekte, monotone strand biedt mogelijkheden. Het ziet er overal hetzelfde uit, geen rotspartijen of stroomnaden, toch wordt ook dit gedeelte bezocht door allerlei roofvissen.
Claudio, Nicola en ik vissen een flink stuk strand af. We werpen onze poppers en stickbaits richting horizon, ondertussen houden we in de gaten of er ergens gejaagd wordt. Er is niets te zien, totdat plotseling de popper van Claudio onderschept wordt! Ik sta naast hem en zie dat er niets aan te houden valt. De vis neemt een lange run, totaal niet af te remmen! Soms stopt de vis even en kan er wat lijn gewonnen worden, dan volgt weer een volgende run.
Het duurt dan ook een tijd voordat we de vis in zicht hebben. Een imposante jack verschijnt in de branding en met moeite krijgen we hem het strand op. De grootste jack die ik ooit zag. Enorm hooggebouwd en waarschijnlijk tegen de twintig kilo!
Na wat foto’s gaan we weer op zoek en al snel is het raak. Nicola heeft jagende jacks gespot en is aan het drillen. Ik zie ze ook en mijn busterjerk wordt direct gegrepen. Helaas lost deze even later. Zo is er toch actie op dit ogenschijnlijk “saaie” stukje zee.
Deze onregelmatige vistijden vreten energie. Daarom rusten we de rest van de middag wat uit en prepareren de spullen voor de volgende sessie. Toch kan niet iedereen de drang weerstaan en wordt er een hengeltje vanuit ons kampement uitgegooid. Relaxend vanuit onze stoelen zien we plotseling een hengel doorbuigen! Iets heeft de aasvis gevonden en Raffaele is er snel bij. Er zitten veel kleinere meervallen in de rivier, maar dit blijkt een threadfin te zijn. Zo kunnen we er nu ook één in het daglicht bewonderen!
Tegen de schemering zijn we weer terug op het strand. De avond begint goed met veel actie. Grote jack crevalles vragen het uiterste van onze hengels. De kleinere, maar nog mooiere longfin jacks, jagen tussen hun grotere broers. De aasvissen hebben geen kans!
Het getij beukt weer flink tegen de stroming in wat enorme stromingen en golven veroorzaakt. In het donker gaat de actie gewoon door, maar nu zijn het de threadfins die flink aan het jagen zijn. Diverse vissen tot zo’n 35 kilo worden geland! Plotseling zie ik wel erg veel hoofdlampjes aangaan waar we onze spullen hebben gestald. Als ik polshoogte ga nemen zie ik tot mijn schrik dat Antonio een grote dreg in zijn hand heeft zitten! Tijdens het onthaken ging een threadfin nog even tekeer en sloeg een Owner 3/0 vast. De haak zit erg ongelukkig en eerste pogingen om deze door te drukken of terug te halen lopen op niets uit. Behalve een pijnlijk gezicht bij Antonio.
We besluiten om met zijn allen terug te gaan naar het kamp en daar verder te kijken. We ontsmetten een scherp mes en proberen wat vel weg te snijden, maar dit is te pijnlijk en de grote weerhaak zit te diep. We gaan voor optie twee, snel maar ook erg pijnlijk. We wikkelen gevlochten lijn om de vastzittende haakpunt en willen de dreg er met een harde ruk uitrekken.
Een gecompliceerd proces, waar ieder zijn deel in heeft. Antonio vast houden, zijn hand goed klemmen en de steel van de dreg in de goede richting drukken. Damian heeft een handschoen aan met de gevlochten lijn er stevig omheen gewikkeld. Antonio neemt nog een slok whisky en we tellen af van 3 naar 1…Krachttermen vliegen door de lucht, maar het is gelukt, de haak is eruit!
De wond wordt gedesinfecteerd en verbonden. Zo blijkt maar weer dat het belangrijk is om wat eerste hulpmiddelen bij je te hebben. Op een afgelegen plek als deze duurt het al snel een halve dag voordat we in een ziekenhuis zijn.
De volgende dagen
De dagen erna vissen we afwisselend de hotspot bij de riviermonding en diverse plekken op het lange strand. Elke keer is weer anders. Soms scholen actieve jacks, de keer erop alleen een sporadische cubera. Tot mijn verbazing weet ik zelfs een mooie meerval te vangen op een ondiep lopende stickbait! Maar sommige vissen blijven onbekend.
Ik sta naast Bastien als hij er een vis aan heeft die maar blijft gaan. Langzaam, maar gestaag zie ik de spoel leger en leger worden. De hengel in een gevaarlijke buiging, maar de vis is niet te stoppen, uiteindelijk begeeft de gevlochten lijn het. Wat zal het geweest zijn, een grote jack crevalle, monster cubera of wat anders?
Niet alleen de visserij is extreem, het kan ook aardig spoken als er een zware onweersbui overtrekt. Zo moeten we overdag een keer de kooktent vasthouden om te voorkomen dat ie de lucht invliegt! Onze tentjes blijken ook niet zo waterdicht als gedacht en we moeten wat improviseren met grote stukken zeil. Eén tent is opgegeven, die staat vol met water in en is niet meer bruikbaar.
Grote afwezige is vooralsnog de tarpon. We zagen foto’s van vissen die de honderd kilo ruim passeerden, eerder in hetzelfde gebied gevangen, maar tijdens deze trip hebben we ze nog amper gezien. Nicola had op een avond zes aanbeten in vier worpen, maar alle werden verspeeld! Daarna was de school verdwenen. Door de harde bekken zijn ze slecht te haken. Toch kwam er de laatste ochtend verandering in.
Het is bijna dood tij en de stromingen worden al minder. De verwachtingen zijn niet bijster hoog, toch wordt mijn stickbait al bij de eerste worp direct gegrepen! Tijdens de dril merk ik dat het geen jack is, maar kan niet bepalen wat het dan wel is. Plotseling schiet de vis los. Balen, maar snel werp ik weer op dezelfde plek. Resultaat wederom een losschietende vis. Dit herhaald zich nog een paar keer.
Als naast mij Raffaele een kleinere tarpon land wordt het duidelijk. Het is een grote school tarpons, vandaar de vele lossers! Ik wissel wat van kunstaas en uiteindelijk brengt een kleinere popper uitkomst. Vlak voor de drop-off een dikke kolk in het oppervlak en mijn popper is verdwenen! Ik geef de vis geen millimeter toe en loop langzaam achteruit. De tarpon weet zich geen raad op het ondiepe en ik ben aan de winnende hand. Nicola en Raffaele komen een handje helpen en een mooie tarpon is mijn deel. Niet een van de monsters die hier zwemmen, maar met dit exemplaar van rond de meter ben ik dik tevreden!
We komen zeker nog eens terug naar dit bijzondere strand. Voor de avontuurlijk ingestelde visser heeft deze extreme plek een grote aantrekkingskracht. Dat je ook nog kans maakt op een ware monstervis is meegenomen…
Reageer