Home » Rovend de herfst door
Roofvis

Rovend de herfst door

Het jaar rond vissen is iets wat prachtig is. Goede vangsten kun je het hele jaar door beleven! Maar, pas je techniek en de wateren wel aan aan het jaargetijde.

September: van vakantie naar viswater

We waren bij september. Dit is statistisch ook een erg goede maand al is het tegenwoordig wel zo dat ik in deze maand bijna altijd 1 of meerdere weken vakantie geniet in het buitenland met vrouw en honden en de hengels en boot niet gebruikt worden. Zo ook dit jaar, althans dat was de planning.

In tegen stelling tot andere jaren ging de reis niet naar het zuiden maar werd het Zeeland. De prima zomer doet je geloven dat je best wel een paar mooie weken in eigen land kan door brengen. Maar helaas gooide het, van te voren aangekondigd, noodweer met veel wind en regen roet in het eten. Met een caravan is dat niet het ideale vakantieweer voor mij en al helemaal niet voor de rest van de familie…

Zo kon het gebeuren dat ik in september wat meer op het water zat dan andere jaren.

De keuzes die ik in september altijd moet maken zijn als volgt: wanneer is het koel genoeg om verantwoord te gaan snoeken? Blijf ik op de rivieren achter de meervallen en roofblei aan jagen? Is het waterpeil in de rivieren dermate goed dat werpen op snoekbaars een optie is?

Joris met zijn eerste meerval

Diverse meervallen kwamen de boot van binnen bezoeken net als de voorgaande zomermaanden. De Salmo Hornet en de Strike King pluggen waren ook deze maand weer favoriet aas. Het blijft ongelooflijk hoe makkelijk de meerval zo’n klein aasje weet te vinden in de rivier en ook nog eens goed te pakken.

Gouden vangsten en verassingen

Enkele goede dagen met grote partijen snoekbaars volgden en ook de roofblei liet zich geregeld zien. Toch was er iets wat de roofblei vangsten van 2024 beduidend minder maakte dan andere jaren. Ik ben er helaas nooit achter gekomen wat dat was. Maar, dat is toch ook weer het mooie van vissen.

Rob met een grote roofblei

Juist als je denkt het spelletje steeds beter door te krijgen veranderd er weer iets waardoor alle theorieën overboord kunnen. Ook de meerval was minder dan in voorgaande jaren terwijl het water nog warm genoeg was om ze te kunnen vangen met kunstaas. Ik spreek niet over de wormen visserij omdat ik daar 0,00 ervaring mee heb.

Het vermelden waard was nog wel een sessie met JP. We vingen werpend vrij veel kleine snoekbaars maar iets van formaat zat er niet bij. Totdat ik besloot om een 15cm Salmo Whacky aan de speld te doen. Langzaam trollend is deze plug voor snoekbaars die rond de 3 meter ligt onverslaanbaar. Ik heb er al zoveel op gevangen dat er bijna niets anders aan de onderlijn gaat als ik vermoed dat de snoekbaars actief is en trollend gevangen moet worden.

De whacky 15 laat mij zelden in de steek!

Nadat ik een mooie zestiger en zeventiger ving ( op dat moment de 2 grootste van de dag) vroeg de Pro Staffer toch ook maar om een Whacky 15. Nadat deze aan de speld werd gehangen was het binnen 150 meter raak en een fraaie dikke tachtiger kwam de boot bezoeken.

JP en zijn ’tachtichter’

De aanbeet was gruwelijk hard en JP heeft de rest van de middag, als een ouderwetse langspeelplaat die bleef hangen, geroepen “wat een aanbeet, wat een aanbeet, wat een aanbeet”. Een paar dikke baarzen en een mooie riviersnoek maakten deze dag echt compleet. Grote aantallen en in de laatste uurtjes ook nog wat groter spul.

Pirma aantallen, toch?

Half september dan toch de switch naar het snoeken op groot water. De temperaturen vlogen kortstondig naar beneden (een graad of 15/16), wat ervoor zorgde dat de snoeken helemaal los gingen. Meerdere dagen met 2 tot 5 metersnoeken, waarbij de grootste van 117 cm een fraai nieuw PR betekende voor een vrouwelijke gast!

Tina met haar nieuwe PR!

Oktober: Topmaand voor grote snoeken

Ook de maand oktober is volgens mijn excel sheet (en dus alle statistieken) een topmaand. Maar dan wel vooral voor de grotere snoeken. De rivier kakt snel in qua vangsten als het gaat om meerval, snoek en roofblei.

Ze lijken zich te verzamelen wat simpelweg ook betekend dat er grote stukken visloos zijn. Met de juiste ervaring kom je nog wel een heel eind maar ook nu zorgden gekke waterstanden en andere weersinvloeden er ook weer voor dat je moest werken om de vis in de boot te krijgen.

Met snoeken was het ook weer zo. Begin oktober herinner ik mij een dag dat ik met mijn maatje Arie op pad was. Groot aas aan de speld en hoofdzakelijk relatief kleine snoek was onze beloning. We vangen die dag 15 snoeken gevangen nadat de steunhengel wordt voorzien van een 1 delige simpele Pikefighter van Spro.

Arie met een hele fraaie 110+

En laat daar nou net de grootste van de dag aan gaan hangen. Een hele fraaie 110+ die met kop en schouders boven de rest van die dag uit stak. Hoe dan? Waarom pakt een grote snoek relatief klein aas in oktober en laat ie al het grote spul gaan? Ik weet het niet maar maakte onze dag wel weer onvergetelijk.

Half oktober een paar onvergetelijke dagen met Duitse vrienden. Ook hier weer zoeken, en vinden, op groot water. De dag begon geweldig met een 114 snoek voor de ene gast. Vervolgens kakte het in en bleef het relatief rustig met een paar kleinere snoeken. Door de jarenlange ervaring die ik daar heb wist ik dat de beste uren van de dag tussen 13:00 en 16:00 zouden liggen.

Iedereen verkaste om mij heen. De Duitsers vroegen: ‘waar zullen wij heen gaan?’ Ik zeg: ‘nergens, we blijven hier’. Ik weet dat ze er zitten en de beste uren van de dag komen eraan. Enigszins verbaasd stemden ze toe op mijn resolute antwoord om vooral NIET te gaan verkassen.

Om kwart over 1 kwam de volgende metersnoek aan boord. 104cm. Nog geen kwartier gevolgd door nog een 104cm snoek. Heel apart. Toen de vierde metersnoek van de dag ook weer 104cm bleek te zijn geloofden ze hun ogen niet. Toch nog een beetje hopend op meer en groter ( PR stond op 110cm) wachten we af.

De Renky25 in actie

De Renky25 van Fishing Ghost werd vlak voor het scheiden van de markt weer keihard gepakt en dit kon niet anders dan de vijfde metersnoek van deze dag zijn. En dat was ie ! Met 115cm ook nog eens een fraai PR wat enkele mooie plaatjes opleverde van een oprecht blije Duitser.

Een paar dagen later was het wederom prijs op hetzelfde grote water. Nu kon Alex zijn PR aanscherpen naar een prachtige 115 cm. De dag erna wisten we ook op de rivier nog mooie snoekbaarzen te vangen. Omstandigheden waren ideaal en op 1 van de plekken waar ik ze verwachtte te gaan vangen ging het helemaal los.

Ook Alex vangt zijn nieuwe PR

Worp op worp kregen we aanbeten. Het was echt geweldig om mee te maken. Zelf pakte ik daar de grootste van de dag die op een kleine 8 cm shadje klapte precies voor mijn voeten.

Oktober leverde in een stuk of 6 snoekdagen 13 metersnoeken op. Daarnaast veel snoekbaars en enkele meervallen. Ik ben er weer uiterst tevreden mee. Op naar november!

November: Overgangsmaand

Statistisch gezien toch een overgangsmaand. De eerste sneeuwvlokken kunnen vallen. De eerste nachtvorst is er 100%. De vangsten lopen terug omdat op het grote water de snoeken trager worden. De watertemperatuur zakt onder de 10 graden en alles wordt minder.

Wat natuurlijk niet minder wordt is het snoeken in de oerdegelijke en prachtige polders! Daar waar in de zomer niet te vissen valt met kunstaas vanwege waterplanten is november plotseling al het groen weg en worden onbevisbare polders plotseling prachtige plekken war goed snoek is te vangen. Ook de gewone stadswatertjes in grote en kleine steden worden helder en schoner, en dat levert prima snoek op.

Maar zoals jullie weten ben ik meer fan van het grote, lastige water en zie je mij niet veel meer in polders vissen. Het avontuur lokt. Het grote water waar snoeken van 120+, 130+ en wellicht zelf 140+ zwemmen is iets wat op mij als visser toch een enorme aantrekkingskracht heeft. Misschien verwend, misschien teveel kleine snoeken gevangen of is het gewoon de drang naar het grote onbekende? Ik denk echt het laatste. Een grote snoek of 20 kleintje? Doe mij die ene maar…

De eerste november begint voor mij geweldig. Op een vreselijk moeilijk en taai watertje waarvan ik weet dat er 120 en zelfs 130+ rond zwemt besluit ik om met Menno te gaan trollen. Ik weet dat we die dag geen 10 aanbeten gaan krijgen. Ik weet dat 5 aanbeten daar al uniek is. Toch gaan we ervoor.

Na 2,5 uur getrold te hebben zonder een teken van leven klapt er in een hoekje van de plas een planer weg. Zonder enige aarzeling pak ik de hengel in een flits en hak erop los om de haak te zetten. Op dat moment weet je dat je razendsnel moet zijn. Een planer is effectief maar je moet er wel snel bij zijn.

De weerstand die het bordje veroorzaakt in combinatie met een grote bocht in je lijn, zorgt ervoor dat het zetten van de haken niet eenvoudig is. Snelheid en goed materiaal is daarbij echt essentieel. Deze vis die ik haak is anders dan andere. Blijft ondanks forse druk diep, komt maar langzaam dichterbij en het schudden van de kop voelt echt heerlijk lomp aan.

Ik weet dat er een mooie metersnoek aan de andere kant van de lijn vecht. Ik weet alleen nog niet hoe groot. Als de snoek dichterbij de boot komt en ik de dame in kwestie bijna kan zien, zwemt ze de inmiddels stil liggende boot gewoon voorbij. Gemakkelijke pakt ze 15 a 20 meter lijn van een zwaar afgestelde reel. Ik weet nu zeker dat ik iets moois aan de lijn heb.

Menno roept meerval maar ik weet wel beter. Meervallen vechten compleet anders en het grote net ligt klaar. Een snoek verspelen kan en mag altijd. Een megasnoek verspelen doet ook bij mij na vele honderden metersnoeken nog steeds pijn.

Na de enorme run duurt het toch nog een minuutje voordat ze klaar is voor het net en dan pas zien we wat voor prachtvis er klaar ligt. In de mist schept Menno deze geweldige snoek. Blij als 2 kinderen die voor het eerst naar Disneyland gaan omhelzen we elkaar. Wat een bak ligt er in het net!

125 hele centimeters

Op de meetplank komen we tot ruim 125 hele echte centimeters. De unster stopt net boven de 18 kilo. Halen we daar het gewicht van het net af dan blijven er altijd nog altijd 17 imposante kilo’s over. Mijn grootste van het jaar is een feit. De 123cm die ik eerder ving was ook prachtig maar deze was gewoon buitengewoon mooi. Zelden zo blij met een vis geweest!

Dat ik die dag nog een 110cm pakte en eentje van goed 90 mag eigenlijk geen naam hebben. De buit van november was nu reeds binnen. Toch blijft het voor mij persoonlijk een lastige maand.

Vanwege allerlei omstandigheden heb ik verder in november niet heel veel mooie dingen beleefd. Enkele taaie dagen en wat mislukte sessies op de rivier die niet brachten wat we ervan gehoopt hadden.

Eind november weet ik nog een meervalletje te foppen en met maatje Elwin, en een aantal snoekbaarzen werpend weten te strikken. Heel woest werd het echter niet in deze koude natte maand waar we op de 22ste verrast werden met een pak sneeuw.

December: De laatste uitdaging

Ook een maand waarin ik statisch gezien geen beste dagen beleef. Het liefst druk ik fast forward naar maart. De polders en andere ondiepe wateren zijn prima, maar ik blijf tegen beter weten in volharden in mijn groot water visserij en de rivieren. Daarom mag je ook nooit klagen als je in december slecht vangt op deze wateren.

Je moet het gewoon incalculeren. Het slechte weer maakt wat nachtelijk geplande sessies om pelagisch te gaan vissen zo goed als onmogelijk. De rivier is zeer wisselvallig. Van soms perfecte omstandigheden naar plotseling hoog water met enorme stroming en kribben die onder water verdwijnen.

Eerder pelagisch succes

Uiteindelijk kunnen we een avondje op pad gaan op groot water. Altijd lastig en zeker als je niet veel tijd hebt. Na een stuk of 6 snoekbaarzen te hebben gevangen, en er ook een stuk of wat te hebben gemist was het tijd voor iets moois. De snoekbaarzen waren allemaal zestigers. Beetje typerend voor dit water. Zelden vangen we hier 80+ snoekbaarzen. Nu liggen die nergens meer voor het oprapen maar toch zijn ze hier echt zeldzaam.

Een uurtje voordat we zouden stoppen ziet Arie een mooie vis. Al snel zien we op de livescope dat het hier om een snoek gaat. Helaas geeft de snoek geen thuis als we een 22cm shad meerdere keren voor zijn neus langs trekken. Een wissel, een soort van Weghorstje inzetten, wellicht dat dat de snoek over de streep kan trekken.

Arie wisselt zijn schoepstaart voor een compleet ander model en laat de shad weer zakken richting de snoek die gewoon bleef hangen op 7 meter diepte waar ie zich al een tijd bevond. Ook nu weer niet thuis in eerste instantie maar na enkele keren voor zijn neus de shad bewogen te hebben klapt ze er toch nog op.

Aan de hengel van Arie zien we beide direct dat dit een fraaie snoek moet zijn. Het koude water maakt de dril niet heel spannend maar als de megadikke dame voor de eerste keer boven komt in het felle licht van onze hoofdlamp geven we beide toch wel een gil van opwindig. Wat een dikke bak is dit dan! Een unster ontbrak bij Arie in de boot maar de meetplank niet. Met een goede 115cm waren we dik tevreden. Het gewicht laten we in het midden maar een kilo of 13 a 14 moet deze volle vis zeker gewogen hebben.

Terwijl ik dit schrijf vanachter mijn laptop met de pest in mijn lijf krijg ik het koud. De afspraak voor vanavond en vannacht heb ik moeten cancellen. Dikke mist die morgen pas weg gaat maakt een lange nacht vissen onmogelijk. Veiligheid voor alles. Geen enkele vis is een mensenleven waard. Op het grote water ben je onzichtbaar voor vrachtschepen. Op de rivieren is het ook bloedlink. Een binnenvaartschip van 100 meter staat net als een intercity niet binnen 20 meter stil.

De pest in mijn lijf dus vanwege de mist. Maar mijn leven is meer waard. Daarom wens ik iedereen ook voor 2025 het allerbeste. Er komen ook volgend jaar weer mooie verhalen van mijn hand.

De verhalen moet ik nog gaan schrijven, de dagen en nachten op het water moet ik nog gaan maken, de reis naar Zweden moet ik nog gaan maken maar geloof mij: ze komen er en ik maak jullie als lezer van Onlyfishing hiervan deelgenoot.

Tot de volgende bijdrage.

Over de auteur

Dick van Hattem

Reageer

Klik hier om een reactie te plaatsen