Januari en februari vormen voor mij feitelijk het einde van het lopende seizoen. We vissen in die maanden de laatste wedstrijden van de diverse winterseries en ronden daarmee het visjaar af. Maart is dan weer de start van het nieuwe seizoen. Eén van de eerste wedstrijden die op mijn agenda staat, vind ik meteen één van de hoogtepunten van het jaar: de teamwedstrijd van THC Rivierenland, oftewel Tiel.
De mensen van de organisatie in Tiel verdienen wat mij betreft een lintje. Zij organiseren het hele jaar door prachtige wedstrijden, voornamelijk op het machtige Amsterdam-Rijnkanaal. Ik geef het je te doen: keer op keer geheel belangeloos zoveel energie steken in het plezier van ons allemaal. Hulde namens heel veel wedstrijdvissers! Het lijkt allemaal zo makkelijk, maar het moet wel iedere keer goed voorbereid en uitgevoerd worden.
Zoals gezegd, de jaarlijkse teamwedstrijd. Deze wedstrijd zit altijd tot aan het laatste plekje vol, met vaak nog een aantal teams op de wachtlijst. Dit jaar was er zelfs een uitbreiding naar 30 teams. 30 x 4 = 120 vissers, verdeeld over beide zijden van het kanaal – wat een machtig aangezicht. Samen met Jan Pellen, Theo Leijrik en Danny van den Ende vissen wij deze wedstrijd al jaren samen onder de naam Feedermasters en dit jaar mochten we proberen de gewonnen titel van 2024 te verdedigen. De loting deed ons vermoeden dat dit een hels karwei zou gaan worden. Jan in vak B en ikzelf in vak A hadden een lastig nummer gekregen, maar goed: eerst vissen en dan pas klagen.
Het mooie van een teamwedstrijd is dat je afhankelijk bent van vier resultaten en met vakken van 30 vissers hoef je niet te verwachten dat de punten heel laag gaan uitvallen. Het blijft soms een kwestie van de schade zoveel mogelijk beperken. Is een top-10-plek niet haalbaar, dan maar proberen om elfde te worden. En zo ging het ook. In mijn vak moest je achteraf gezien echt op de eerste tien nummers zitten voor een goede uitslag. Ik zat op 27, ver weg van het goede stuk.
Na een uur werd er in mijn omgeving nog helemaal niks gevangen, dus besloot ik het roer om te gooien en een nieuwe stek op te bouwen rond de 55 meter. Dat is wat verder dan de gebruikelijke goede afstanden. Drie korfjes aanvoeren, 20 minuten doorvissen, nog eens twee korfjes aanvoeren en weer even afwachten. In al die tijd had ik nog steeds niemand iets zien vangen. Tijd om definitief te schakelen.
Ik zette een onderlijn op de hengel voor de verre lijn en beaasde deze met drie maden. De eerste worp leverde binnen enkele minuten beet en een bliek op, de tweede worp precies hetzelfde. Dan zit je toch een stuk lekkerder te vissen, in de wetenschap dat de hatelijke nul van het bord is. Een snel telefoontje leert dat Theo en Danny het eerste uur wel enkele vissen hebben gevangen en dus goed meedoen, alleen bij Jan in de buurt vangt niemand vis. Daar moet iets gebeuren… Jan doet hetzelfde trucje als ik en weet gelukkig ook enkele vissen te vangen. Een kansloze wedstrijd voor hem eindigt zo toch in een middenmootuitslag, dat is prima!
Zelf kan ik de schade beperken tot 9 punten, gezien de resultaten om mij heen ook goed. Met uiteindelijk 9 vissen heb ik bijna 3 kilo bijeen kunnen sprokkelen. Theo en Danny doen het prima en eindigen respectievelijk als vierde en zevende in hun vak van 30 vissers. Dat moet al met al genoeg zijn voor een prijsje.
Teruggekomen in de kantine voor de prijsuitreiking blijkt het harde werken beloond te worden met een vierde plaats en daarmee een mooi gevulde envelop. Terugkijkend op het verloop van de wedstrijd was dit het maximaal haalbare voor deze dag. Toch een goede uitslag in deze grote wedstrijd. Het vissen van een teamwedstrijd is toch altijd weer anders dan een individuele wedstrijd. Je vist iets minder ‘alles of niets’ en probeert te denken in het teambelang. Ieder gesprokkeld puntje is belangrijk en zo kun je op een mindere stek toch een goede uitslag maken.
Op pad met Frank van Waelderen
Een week later heb ik een afspraak met de Belgische feedertopper Frank van Waelderen voor een artikel in Beet, locatie: de Bergse Maas onder de rook van Waalwijk. We komen elkaar regelmatig tegen in het wedstrijdcircuit en zeker afgelopen jaar hebben we elkaar regelmatig als tegenstanders getroffen aan de waterkant. Vissen op het scherpst van de snede en achteraf samen analyseren hoe het is gegaan. Zo moet dat zijn!
Op de Bergse Maas heb ik lang geleden veel wedstrijden gevist, maar ik geloof dat ik er al meer dan 20 jaar niet meer was geweest. Toch blijft dit een prachtig water met de invloeden van het getijde. Vooral met afgaand tij staat er een mooie stroming en wordt de vis doorgaans actief. Dan kun je schitterende aanbeten verwachten waarbij de hengel af en toe letterlijk op de steun staat te springen.
Dit jaar was er al vroeg in het jaar veel vis op de rivier: kapitale brasems, maar ook prachtige voorns, soms bakken van wel een kilo. Frank weet als geen ander hoe je hier moet vissen. Kenmerkend voor de visserij van Frank is het perfect en rustig opbouwen van de voerstek. Niet toevallig slaat hij in het laatste deel van een wedstrijd toe, en dan vaak met grote vissen – dat is een kwaliteit.
Deze dag begint in de dichte mist, waarbij ook de vissen rustig aan lijken te willen doen. Het eerste uur zijn het voornamelijk voorns die zich laten zien. Frank blijft gestaag voeren met casters en geknipte wormen en langzaam maar zeker komt er steeds meer vis op de stek, waarbij in het laatste deel van de sessie ook enkele prachtige dikke voorjaarsbrasems.
Opvallend detail is dat ondanks het formaat van de vissen een trosje maden veruit het beste haakaasje is. Dit wordt aanzienlijk gretiger opgepakt dan één of twee stukken worm. Gelukkig brak het zonnetje snel door de mist heen en kon ik goede foto’s maken van een prachtige visdag. Het resultaat is te lezen in het aprilnummer van Beet magazine.
Vooruitblik op de voorjaarscompetitie
De komende vier zondagen van april staan voor Jan en mij in het teken van de voorjaarscompetitie van de Amsterdamse Hengelsport Vereniging, waarbij we twee keer vissen op de Amstel en twee keer op de Amsteldrecht. Twee fantastische wateren met een prachtige visstand, zeker in het voorjaar.
In een volgende blog zal ik zeker een terugblik geven op deze wedstrijden. Tot die tijd wens ik iedereen veel plezier, goede vangsten en wie weet zien we elkaar aan de waterkant!
Reageer