Bijna dagelijks ben ik op zoek naar de mooiste, beste en leukste vangstberichten. Het is altijd goed om op de hoogte te blijven van wat er langs de Nederlandse kust gevangen wordt, of juist niet.
Deze vangstberichten zijn een prima indicatie van de huidige visserij waar ik graag op inspeel. Letterlijk de berichten volgen is geen optie, maar welke visserijen en technieken er lonend kunnen zijn is wel erg handig te weten! Soms valt mijn oog steeds weer op dezelfde namen, waarom dat gebeurd is vrij divers. Mooie vangsten, leuke teksten, goede foto’s of gewoon omdat iemand veel berichten plaatst.
Een paar jaar geleden viel de naam Wouter Sterenberg me op, ik zocht contact en nodigde hem uit voor een gezamenlijke sessie vanaf de boot op haaien. Sindsdien hebben we regelmatig samen gevist.
De uitnodiging
Op de eerste dag van augustus krijg ik van Wouter een appje; “Hey Martijn, ik ga de 9e een einde middag/avondsessie vissen op Neeltje en de tiende een vroege ochtend/begin middagsessie vissen. Mocht je zin en tijd hebben…“
Ik zit dan in de buurt en zin heb ik altijd, alleen twee sessies kort op elkaar in de vakantie met vrouw en kinderen krijg ik niet geregeld, maar de vroege ochtend sluit ik maar al te graag aan!
Op de afgesproken ochtend staan we al vroeg op de parkeerplaats en worden we getrakteerd op een prachtige zonsopkomst. De fietsen worden geladen en vol goede moed wordt er koers gezet naar een dijk. Het is hier over het algemeen een stuk minder druk is dan dé haaiendijk van Neeltje Jans. Rust is het sleutelwoord in haast alle visserijen, ook bij onze haaienvisserij.
De grote wens van Wouter is het vangen van een Nederlandse pijlstaartrog. De visserij op pijlstaartroggen verschilt niet veel van de visserij op gevlekte gladde haaien. Hoewel ze graag foerageren op ondiepe zandplaten met oesterbanken zwemmen ze ook gewoon op dezelfde stekken dan onze haaien.
Materiaal en aas en stekkeuze
Het te gebruiken materiaal is exact hetzelfde en ook de onderlijnen komen grotendeels overeen. Wat is dan het grote verschil? Het aas! Pijlstaartroggen zijn verzot op grote dikke steekzagers. Het mooie aan deze grote steekzagers is dat je er echt alle vissoorten op kan vangen. Roggen, haaien, zeebaars en zelfs lipvissen, top aas dus!
Vissend vanaf een dijk zetten we de steun altijd net boven de vloedlijn. Zo hoeven we niet steeds onze materialen te verzetten wanneer de eb en vloed het water laten afgaan of opkomen.
De dyneema hoofdlijnen worden voorzien van stevige voorslagen. Hiervoor gebruiken we 80/00 nylon die we d.m.v. de FG-knot met de hoofdlijn verbinden. Wouter kiest voor een up-en-over-rig en een jojo-rig, zelf kies ik voor mijn altijd betrouwbare jojo-rig, op beide hengels.
Wanneer alles gereed staat beazen we de haken ruim met steekzagers. Drie tot vier van die grote slangen is echt niet overdreven voor de visserij op roggen. We rijgen er eentje aan de naald waarna we er twee of drie langs leggen. Met bindelastiek wordt het gehele pakketje aan elkaar gebonden zodat we een groot, geurend en opvallend pakketje kunnen aanbieden.
Vanwege de grootte van het aas is het een must een pennel hook (een tweede haak) te gebruiken. Deze wordt aan de bovenkant door ons aas geprikt. Welke kant van het aas ook gepakt wordt, er zal altijd een haak mee naar binnen gaan.
De stek is niet gemakkelijk qua visserij. Ergens op 60 meter uit de kant ligt een rand met steenstort. Nog een 50 meter daar achter begint een heel steil talud, eigenlijk meer een dropoff. Vissen we te dicht bij de steenstort komen we gegarandeerd vast te zitten, werpen we over het talud dan krijgen we onze lijnen waarschijnlijk niet meer binnen gedraaid. Keurig er tussen in is het devies!
Aan het werk!
Wanneer alle loden zich netjes in de bodem hebben verankerd kan het wachten beginnen. Wouter en ik hebben altijd veel gespreksstof. Vissen in Nederland, vissen in het buitenland, plannen voor het komende jaar, dromen, en nog veel meer. Heerlijk om weer samen op pad te zijn.
De vraag of we er goed aan hebben gedaan om voor deze dijk te kiezen laat niet lang op zich wachten. Twee enkele tikken op de top en ik sta haarscherp achter mijn hengels. Nog een paar twijfelachtige tikken en een ruk later buigt de hengel gestaag door en voor ik het weet sta ik te sleuren aan een geduchte tegenstander.
Enkele meters lijn worden direct genomen. Wanneer de eerste poging te ontsnappen wat afneemt win ik wat lijn terug en kan ik de vis zo ver krijgen dat hij naar rechts zwemt. De slip een paar tikken strakker en dan krijg ik echt de overhand. Als na een spannend gevecht de haai dicht tegen de kant komt schuift Wouter zonder te aarzelen het net er onder. Direct een dikke gezonde vis die de 110 cm toch zeker wel aantikt.
Voor alle grote vissen die we vanaf de kant vangen hebben we een degelijke onthaakmat bij ons, zo ook voor de haaien dus. Deze mat die lengte en breedte genoeg heeft is voorzien van opstaande randen zodat een vis er niet gemakkelijk af kan spartelen. Iedereen zou er een bij zich moeten hebben!
We leggen de haai erop zodat we na het onthaken snel nog een paar foto’s kunnen nemen. Dan verplaatsen we de mat naar de waterlijn en laten we haar weer zwemmen, bedankt schoonheid. Opnieuw wordt de hengel beaasd en op dezelfde plaats terug ingeworpen.
Wanneer we weer lekker op de dijk zitten en het gesprek weer op gang komt worden we abrupt getrakteerd door een ouderwets harde aanbeet, gevolgd door wat flauwe tikken. Zeebaars, dat kan niet anders. Veel sport heb ik er niet aan, maar leuk om te vangen is een zeebaars zeker wel.
We proberen wat foto’s te nemen, maar dan meldt de volgende gevlekte gladde haai zich weer. Het is maar goed dat de hengels goed afgesteund staan, zonder waarschuwing vliegen de meters lijn van de hengel, ik schrik me kapot. Wouter bekommert zich over de zeebaars zodat ik de hengel uit de steun kan pakken.
Met deze vis is niets te beginnen, of het een haai of een rog is weten we niet en zullen we ook nooit te weten komen. Hoeveel druk ik ook zet, de vis vliegt in een ruk over het talud. De lijn raakt een oester of mossel en breekt, helaas.
Alle ingrediënten voor een topdag
De volgende aanbeet is voor Wouter. Ik ben wat extra onderlijnen aan het knopen als Wouter ineens wel heel snel weg is. Voor ik weet wat er gebeurd is hij al in een stevig gevecht belandt. Deze haai zwemt van links naar rechts en terug, maar Wouter trekt aan het langste eind, een prachtig gevlekte gladde haai is voor even van Wouter. Op de mat, onthaken, foto’s en snel weer terug in het water.
Beide hebben we het gevoel dat dit wel eens een hele beste dag kan worden. Het tij is absoluut nog niet ideaal, maar binnen anderhalf uur al drie dikke aanbeten én een zeebaars duidt er op dat we boven op de vis zitten, we hebben er zin in!
Het water komt al aardig omhoog en met een uurtje zal de stroming af gaan nemen om vervolgens weg te vallen. Daarna gaat het water zakken. Het afnemen van de stroming voor het hoge water en het aantrekken van de stroming na hoog water is de top periode wanneer je het op haaien en roggen hebt voorzien.
Stilte voor de storm
Het is nog even rustig, letterlijk stilte voor de storm zal zo blijken. De ene na de andere aanbeet volgt, allemaal vissen die de metergrens makkelijk passeren. We vangen er een stuk of drie vier achter elkaar, ondertussen wordt er druk geschept en gefotografeerd. Af en toe moeten we een nieuwe haak aanzetten, een scherpe punt is een must, we controleren dit regelmatig.
Tussen de haaien door lijk ik eindelijk het doel voor vandaag gehaakt te hebben. Tijdens het drillen voel je de vleugels van een rog duidelijk bewegen. Daarnaast zwemmen ze ook niet op en neer van links naar rechts, vaak naar links óf rechts. Een haai veranderd vaker van koers in een poging te ontsnappen.
Als er dan uit het heldere water een prachtige olijfgroene pijlstaartrog omhoog komt wordt ik een beetje zenuwachtig. Voor de zekerheid loop ik nu wel naar de waterlijn zodat ik de rog over de rotsen naar de kant kan halen, daar staat Wouter al te wachten.
Roggen dien je altijd te scheppen. Zomaar de kant op trekken is not-done en met de hand pakken is simpelweg te gevaarlijk.
Wanneer de rog op de mat ligt wikkel ik het ”roggendoekje”, een strookje van een handdoek, om zijn stekel. Ik pakt het klem vast en laat het niet meer los tot hij zijn vrijheid weer terug krijgt. Wouter onthaakt de rog en maakt enkele mooie foto’s, doel bereikt!
Heerlijk dagje zo
Rond het middaguur staat de teller op twee zeebaarzen, vijf haaien en een rog. We hebben nog twee uur afgaand water voor Wouter weer huiswaarts keert en ik weer lekker op de campingstoel ga liggen. De komende twee uur staan voor spektakel. Vanaf de eerste stroomperikelen volgen de aanbeten elkaar rap op.
De grote haaien lijken vandaag samen te scholen tussen de steenstort en de rand van het talud. Haast alle worpen leveren een aanbeet op. Sommige worden gemist, maar de meeste resulteren in een gevecht waar je als visser enkel van kan dromen. Iedere vis vraagt het uiterste van het materiaal en de visser.
Sommige vissen vragen veel meer dan we aankunnen, die vliegen over het talud en krijgen we nooit te zien. De vissen die we wel kunnen blokken en van richting kunnen laten veranderen belanden allemaal op de mat. Stuk voor stuk grote haaien, roggen hebben we niet meer gezien helaas.
Tegen een uurtje of 14:00 maken we de laatste zagers op. Het lijkt er op dat we nog veel meer kunnen vangen als we nieuw aas gaan halen en door vissen, maar de buit is eigenlijk al binnen. Met een heel aantal gespierde meter-haaien, een rog en twee zeebaarzen is dit een van de beste sessies van het jaar.
Hoewel we maar een enkele rog hebben gevangen zijn we beide zeer tevreden met het resultaat en keren we voldaan huiswaarts. We plannen direct een nieuwe sessie in, ergens in de koudere maanden op de pieren van IJmuiden, het gebied waar Wouter haast alles vanaf weet.
Dan ben ik de gast en zal Wouter mij de visserij aldaar laten zien.
Tot dan!
Reageer